Drinkwater voldoet ruimschoots aan eisen voor PFAS-blootstelling volgens RIVM

Op verzoek van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat heeft het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) onderzoek gedaan naar de invloed op de gezondheid van zogenoemde PFAS in het Nederlandse drinkwater. De conclusie van het RIVM is dat ons drinkwater ruimschoots voldoet aan de eisen die de Europese Drinkwater Richtlijn voor PFAS daaraan stelt. Dit geldt ook voor de provincies waar Vitens drinkwater levert.

Het RIVM-rapport is mede tot stand gekomen na een evaluatie van de meetgegevens van de drinkwaterbedrijven in Nederland tussen 2015 en 2021. Uit het recent gepubliceerde RIVM-onderzoek blijkt dat gezuiverd drinkwater gewonnen uit grondwaterbronnen – zoals Vitens doet - lagere PFAS-waarden kent dan het meeste drinkwater gewonnen uit oppervlaktewater. Het in Nederland gewonnen drinkwater, uit zowel grond- als oppervlaktewater, voldoet volgens het RIVM-onderzoek vandaag de dag al aan de eisen voor PFAS-blootstelling in de nieuwe Europese Drinkwaterrichtlijn (DWR) die vanaf 2023 uitgevoerd moet worden. De Europese kwaliteitseis is 100 nanogram voor de 20 meest voorkomende PFAS per liter drinkwater.

Het RIVM adviseert wel om nationaal de concentraties PFAS-stoffen verder te verlagen om de wijze waarop wij PFAS binnenkrijgen - door bepaald voedsel of drinkwater, sommige producten en door inademing - te helpen beperken. De drinkwaterbedrijven in Nederland steunen dan ook het aangekondigde brede vervolgonderzoek door het RIVM om meer inzicht te krijgen in de totale blootstelling met als doel om gezamenlijk de meest effectieve mogelijkheden vast te stellen. Daarom dat Vitens al haar winlocaties op PFAS-stoffen blijft monitoren en op 2 van die locaties – op productiebedrijf Buren (Ameland) en productiebedrijf Doorn – al maatregelen neemt om het advies uit een vervolgonderzoek van het RIVM op te kunnen volgen.

Samen met de collega-drinkwaterbedrijven in Nederland vindt Vitens dat stoffen zoals PFAS niet thuishoren in het milieu en in de bronnen voor drinkwater. De drinkwaterbedrijven in Nederland zijn groot voorstander van een nationaal en Europees totaalverbod op PFAS en – vooruitlopend daarop – een verbod op lozingen omdat ze slecht afbreken en daardoor lang in het milieu aanwezig blijven. Wat niet in de bronnen voor drinkwater terecht komt, hoeven de drinkwaterbedrijven er ook niet uit te zuiveren. Met het uit het drinkwater halen van PFAS verdwijnt deze stof niet, maar verplaatst PFAS zich in een afvalstroom die uiteindelijk terug in het milieu komt.